Przepuklina kręgosłupa jest znana jako choroba jądra miażdżystego krążka międzykręgowego i jest powszechnie określana jako wypadnięcie dysku. Problem ten występuje głównie u osób w wieku powyżej 40 lat, ale coraz częściej pojawia się u osób młodszych ze względu na niską aktywność fizyczną.
W przypadku wystąpienia objawów neurologicznych, które mogą wskazywać na przepuklinę kręgosłupa, zaleca się jak najszybszy kontakt z lekarzem w celu podjęcia odpowiedniego leczenia.
Co to jest przepuklina kręgosłupa ?
Przepuklina kręgosłupa jest wynikiem uszkodzenia krążków międzykręgowych pomiędzy sąsiednimi kręgami w kręgosłupie. Aby zrozumieć mechanizm jej powstawania, warto najpierw zrozumieć budowę krążka międzykręgowego i procesy prowadzące do choroby krążka.
Krążek międzykręgowy składa się z dwóch głównych części
– Pierścień włóknisty: jest to zewnętrzna warstwa krążka międzykręgowego i składa się z gęstego pierścienia tkankowego z włókien kolagenowych. Tworzy on sztywną i elastyczną osłonę krążka.
– Jądro miażdżyste: jest to miękka, żelowa substancja znajdująca się wewnątrz pierścienia włóknistego. Jej główną funkcją jest rozkładanie i amortyzowanie nacisku na kręgosłup podczas ćwiczeń.
Uszkodzenie krążka międzykręgowego.
Przepuklina krążka międzykręgowego w kręgosłupie zwykle rozwija się w wyniku uszkodzenia pierścienia włóknistego. Często jest to wynikiem procesów zwyrodnieniowych lub mikrouszkodzeń spowodowanych starzeniem się lub przewlekłym przeciążeniem kręgosłupa. Te mikrouszkodzenia prowadzą do zniszczenia struktur pierścienia włóknistego.
Zwichnięcie jądra miażdżystego.
W miarę pogarszania się stanu krążka międzykręgowego, jądro miażdżyste może wysunąć się z obszarów uszkodzenia lub słabej osłony włóknistej. Takie wysunięcie jądra miażdżystego nazywane jest przepukliną dysku.
Ucisk nerwów lub rdzenia kręgowego.
Gdy jądro miażdżyste migruje poza granice dysku, może uciskać pobliskie nerwy rdzeniowe lub korzenie nerwowe. Ten ucisk nerwów może powodować ból, drętwienie, osłabienie mięśni i inne objawy, w zależności od tego, która część kręgosłupa jest dotknięta.
Jak diagnozuje się przepukliny kręgosłupa..
Zdiagnozowanie przepukliny kręgosłupa wymaga konsultacji ze specjalistą i przeprowadzenia odpowiednich badań:
– Wywiad i badanie fizykalne – specjalista przeprowadzi szczegółowy wywiad, aby zrozumieć objawy i historię medyczną pacjenta. Następnie przeprowadzane jest badanie fizykalne w celu oceny zakresu ruchu, siły mięśni i obecności objawów neurologicznych.
– Badanie obrazowe – zdjęcie rentgenowskie (radiogram) może zostać wykonane w celu wykluczenia innych przyczyn bólu. Jednak wczesne przepukliny kręgosłupa mogą nie być widoczne na zdjęciach rentgenowskich.
– Tomografia komputerowa (CT) – badanie to zapewnia bardziej szczegółowy obraz struktur kostnych i krążków międzykręgowych. Jest bardzo skuteczne i może wykryć przepuklinę kręgosłupa.
– Rezonans magnetyczny (MRI) – jedno z najbardziej precyzyjnych badań obrazowych stosowanych u pacjentów z przepukliną kręgosłupa. Zapewnia szczegółowe obrazy struktur kostnych, tkanek miękkich i nerwów; MRI pozwala ocenić rozmiar, lokalizację i wpływ przepukliny dysku na otaczające struktury.
Jeśli podejrzewane są inne przyczyny bólu kręgosłupa, lekarz może zlecić dodatkowe badania, takie jak USG jamy brzusznej i miednicy (USG), badanie moczu i inne badania diagnostyczne.
Diagnoza przepukliny kręgosłupa jest potwierdzana na podstawie wywiadu z pacjentem, wyników badań fizykalnych i obrazowych. Ważne jest, aby skonsultować się ze specjalistą, który dobierze odpowiednie badania i zaproponuje najlepsze leczenie przepukliny kręgosłupa.
Leczenie przepuklin kręgosłupa :
Leczenie zachowawcze.
– Podawanie leków przeciwzapalnych i przeciwbólowych w celu złagodzenia bólu i stanu zapalnego,
– Fizjoterapia: ćwiczenia wzmacniające mięśnie stabilizujące kręgosłup oraz poprawiające elastyczność i koordynację ruchową,
– terapia manualna w celu rozluźnienia mięśni i zmniejszenia napięcia,
– Fizjoterapia obejmuje krioterapię, która obejmuje chłodzenie w celu zmniejszenia stanu zapalnego i bólu pleców; laseroterapię, która obejmuje naświetlanie laserem w celu zmniejszenia bólu i przyspieszenia gojenia; oraz elektroterapię, która łagodzi ból i stymuluje mięśnie i nerwy.
Leczenie chirurgiczne.
W skrajnych przypadkach, gdy inne metody leczenia okazały się nieskuteczne, lekarze mogą zalecić operację przepukliny kręgosłupa.
– Odbarczanie – w celu usunięcia fragmentów dysku i innych struktur, które uciskają nerwy.
– Odbarczanie i stabilizacja – oprócz odbarczania, kręgosłup może zostać ustabilizowany, na przykład poprzez wszczepienie implantu.
– Implantacja sztucznego dysku – w niektórych przypadkach w miejsce usuniętego dysku wszczepiany jest sztuczny dysk.
Przed podjęciem decyzji o operacji, lekarz przeprowadza szczegółową ocenę stanu pacjenta i zaleci najlepszą opcję leczenia. Warto pamiętać, że większość przepuklin kręgosłupa lędźwiowego, szyjnego czy piersiowego nie wymaga bardzo zaawansowanej i skomplikowanej operacji. W wielu przypadkach wystarczająca jest operacja endoskopowa z wykorzystaniem najnowocześniejszego sprzętu, na przykład endoskopu firmy MAX MORE. Jest to bardzo bezpieczne i co najważniejsze, przynosi duży spokój pacjentowi i poprawia jakość jego życia.
Operacja przepukliny. Kiedy i czy ?
Operacja kręgosłupa jest rozważana, gdy inne metody leczenia nie łagodzą objawów lub gdy objawy mają znaczący wpływ na codzienne życie pacjenta. Decyzja jest zawsze podejmowana indywidualnie po dokładnej ocenie stanu pacjenta przez specjalistę. Przykłady sytuacji, w których operacja może być konieczna, są następujące
– Zaostrzenie bólu, którego nie można wyleczyć leczeniem zachowawczym,
– Ciężkie objawy neurologiczne, takie jak paraliż, porażenie lub utrata czucia,
– poważne ograniczenie funkcji lub codziennych czynności,
– Postęp choroby, w tym rozwój powikłań neurologicznych,
– wskazania do operacji określone przez lekarza na podstawie badań obrazowych, takich jak rezonans magnetyczny (MRI) lub tomografia komputerowa (CT).
Ostateczna decyzja o przeprowadzeniu operacji kręgosłupa zawsze zależy od indywidualnej sytuacji pacjenta. Specjalista podejmuje decyzję po dokładnej ocenie, diagnozie i konsultacji.
Red. M.W.
